21 lipca 2014 roku zmarł pan Eugeniusz Pawlak, który był żołnierzem Armii Krajowej, członkiem Szarych Szeregów oraz ostatnim Prezesem Konińskiego Oddziału Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Pan Eugeniusz Pawlak uczestniczył w życiu II Liceum. Podczas Święta Patrona Szkoły, spotkań z młodzieżą i kombatantami dzielił się niepowtarzalnymi przeżyciami i refleksjami związanymi z okresem II wojny światowej. Staszek - bo to Jego pseudonim z czasów Szarych Szeregów – dzielił się z młodzieżą swoimi przygodami i opowiadał o realizacji przydzielonych mu zadań. Pan Eugeniusz Pawlak doskonale rozumiał młodych ludzi.Wzruszali Go, ale i sprawiali, że się uśmiechał. Przekazywał młodzieży wiele wskazówek. Jedna z nich, jak mawiał, aktualna w każdym czasie, brzmiała: „Pierwszym zadaniem Szaroszeregowca jest nauka", po to aby godnie reprezentować naszą „małą” i „dużą” Ojczyznę. 

Urodziłem się 1 stycznia 1929 roku w Koninie w rodzinie kupieckiej z matki Walentyny z Czajków i ojca Adama Pawlaka.

Do wybuchu II Wojny Światowej ukończyłem 4 oddziały Szkoły Powszechnej. W grudniu 1939 roku zostaliśmy wysiedleni przez władze okupacyjne do byłej Gubernii Generalnej. Najpierw do Ostrowca Świętokrzyskiego, a następnie po kilku dniach przewieziono nas do Opatowa, skąd po około miesięcznym pobycie przenieśliśmy się do Łowicza. Tutaj dokończyłem edukację stopnia podstawowego. Naukę kontynuowałem na tajnych kompletach realizujących program gimnazjum i do Wyzwolenia ukończyłem dwie klasy gimnazjum.

W listopadzie 1943 roku zostałem członkiem młodzieżowych szeregów Armii Krajowej zwanych Szarymi Szeregami. W patrolu Tadeusza Kozarskiego ps. „Pik” pełniłem funkcję patrolowego – zwiadowcy dostarczając aktualnych danych dotyczących stanu liczebnego, uzbrojenia i wyposażenia jednostek Wehrmachtu stacjonujących w zamienionej na koszary szkole powszechnej w dzielnicy Bratkowice. Jednocześnie uczestniczyłem w zlecanych niekiedy specjalnych akcjach zwiadowczych.

Po pozytywnej ocenie mojej pracy jako zwiadowcy zostałem skierowany na szkolenie w zakresie przygotowania do tzw. małego sabotażu oraz strzelca pojedynczego. Szkolenie zostało przerwane z chwilą Wyzwolenia. Również zakończona została moja działalność patrolowego – zwiadowcy. Wraz z rodzicami i siostrą powróciliśmy do Konina, gdzie ukończyłem gimnazjum, a następnie Liceum Ogólnokształcące.

W 1947 roku rozpocząłem studia w ówczesnej Szkole Inżynierskiej w Poznaniu. Z powodu kłopotów rodzinnych tj. śmierci ojca, której następstwem był brak środków do życia, zmuszony byłem w 1949 roku przerwać studia i podjąć pracę zarobkową. Najpierw w Państwowym Zarządzie Wodnym, a następnie jako nauczyciel fizyki w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Koninie. Kwalifikacje pedagogiczne uzyskałem w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi w roku 1954 uzyskując dyplom nauczyciela fizyki szkół średnich oraz zakładów kształcenia nauczycieli.

W ciągu 33 lat pracy zawodowej nauczałem fizyki w Państwowym Liceum Pedagogicznym, Liceum Ogólnokształcącym, Technikum Mechaniczno – Elektrycznym i Zespole Szkół Górniczo – Energetycznych.

W 1951 roku wstąpiłem w związek małżeński z Marią Barbarą Kraczyk. Posiadam troje dzieci, pięcioro wnucząt i troje prawnucząt. Po uznaniu mojej choroby zawodowej przeszedłem na wcześniejszą emeryturę w 1982 roku.

Za osiągnięcia pedagogiczne otrzymałem liczne odznaczenia w tym Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej i inne. Ponadto zostałem odznaczony za działalność w czasie okupacji Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Weterana Walk o Niepodległość, Srebrnym Krzyżem Zasługi Związku Harcerstwa Polskiego z Rozetą z Mieczami.

Przez ostatnich 14 lat istnienia Konińskiego Oddziału Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej pełniłem funkcję Prezesa Zarządu tegoż Związku. Należałem również do Kręgu Seniorów Związku Harcerstwa Polskiego.

Eugeniusz Pawlak