Peik Tadeusz           

Peik Tadeusz (1891 -1950) – ksiądz katolicki, proboszcz sierakowski w latach 1931-1941.

Urodzony 12 września 1891 r. w Rogoźnie. Święcenia kapłańskie uzyskał w roku 1919. Wielki patriota, miłośnik literatury i poezji polskiej, troskliwy wychowawca dzieci i młodzieży. W latach 1919-1920 był wikariuszem w Gostyniu, a następnie w parafii pw. św. Marcina w Poznaniu. W połowie lat dwudziestych został mianowany profesorem w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim w Lesznie. W czerwcu 1931 został proboszczem parafii sierakowskiej. Podczas swej posługi dbał o rozwój życia religijnego swych parafian. Aktywizował działalność wielu organizacji i grup duszpasterskich.

W marcu 1941 roku, w przeddzień zamknięcia przez Niemców kościoła, udzielić sakramentu I Komunii Św. dwóm rocznikom sierakowskich dzieci. Następnie został internowany i rezydował w Łowyniu. Mimo zakazu opuszczania miejsca stałego pobytu, z narażeniem życia, sprawował opiekę duszpasterską, udzielając sakramentów świętych, niosąc słowa otuchy i pomoc materialną najbardziej potrzebującym. Równocześnie stworzył i skutecznie kierował siatką wywiadowczą, obserwującą prowadzenie przez Niemców na terenie powiatu międzychodzkiego eksperymenty z bronią biologiczną.

W roku 1945 został proboszczem parafii pw. św. Floriana w Chodzieży, a rok później przeniesiony do Kostrzyna k. Poznania, gdzie objął parafię pw. św. Apostołów Piotra i Pawła. Tam 18 listopada 1949 r., za odmowę odprawienia pogrzebu zmarłemu członkowi PZPR, został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i poddany brutalnemu śledztwu. Mimo licznych interwencji prawnych i petycji najwyższych dostojników kościelnych nie uchylono aresztu. Przetrzymywany bez wyroku sądowego, w następstwie złego traktowania stan jego zdrowia gwałtownie się pogarszał. Po przebytym wylewie krwi do mózgu, będąc częściowo sparaliżowany i nie mogąc już mówić, trafił do szpitala WUBP w Poznaniu przy ul. Niegolewskich 29. Tam zmarł 25 maja 1950 r. Pochowany został na cmentarzu w Kostrzynie. Pogrzeb jego stał się liczną manifestacją, a ceremonię prowadził ks. abp Walenty Dymek.

Opr. JTŁ

Źródła:

1. „Sierakowskich Zeszytach Historycznych” nr 4, Sieraków sierpień-wrzesień  2009 r. s. 161-164.

2. Stanisław Żarna „Dzieje parafii p.w. Wniebowzięcia NMP w Łowyniu” s. 64.

3. „Leksykon duchowieństwa represjonowanego w PRL w latach 1945-1989”, Warszawa 2002,  T. I s. 214-215.

4. Relacja ustna dr Malińskiego z Poznania.