Borys Adam (Dyrektor, Pług - cichociemny, uczestnik Powstania Warszawskiego)           

Adam Borys urodził się 10 grudnia 1909 r. w Niechanowie k. Gniezna. Ukończył wydział Rolniczo – Leśny Uniwersytetu Poznańskiego z dyplomem inżyniera – rolnika.

We wrześniu 1939 r. został przydzielony do Ośrodka Zapasowego Artylerii nr 7 w Kielcach, był dowódcą baterii formowanego tam 55. Pułku artylerii lekkiej. Internowany na Węgrzech, przedostał się do Francji, gdzie pełnił służbę jako oficer zwiadowczy II dywizjonu 3. pułku artylerii lekkiej 3. Dywizji Piechoty, po czym w Wielkiej Brytanii przeszedł szkolenie dla skoczków – cichociemnych.

W nocy z 1 na 2 października 1942 r. został zrzucony w okolicy Garwolina, by od 1 kwietnia 1943 r. pełnić funkcję zastępcy dowódcy największego z oddziałów dyspozycyjnych Kedywu Komendy Głównej AK – „Motor 30”.

1 sierpnia 1943 r. powierzono mu organizacje i dowództwo nowego oddziału Kedywu, przeznaczonego do likwidacji wyższych funkcjonariuszy aparatu okupacyjnego. Oddział złożony z żołnierzy wywodzących się z Grup Szturmowych Szarych Szeregów nosił kolejno kryptonimy – „Agat”, „Pegaz” i „Parasol”. Najgłośniejsza akcją tej jednostki – przekształconej wkrótce w batalion „Parasol” – był zamach na dowódcę SS i policji dystryktu warszawskiego, Franza Kutscherę. W czasie Powstania Adam Borys dowodził batalionem „Parasol” walczącym na Woli w składzie zgrupowania „Radosław”. Tam 6 sierpnia został ciężko zraniony w rękę przez niemieckiego snajpera. Przeszedł dwie operacje, nie zgadzając się na amputacje ręki, która do końca życia pozostała bezwładna. Po kapitulacji stolicy trafił do oflagu Zeithain.

Aresztowany w lipcu 1945 r. przez UBP, został zwolniony dwa miesiące później na mocy amnestii. Pracował w instytucjach związanych z przemysłem mięsnym, doktoryzowała się w SGGW, był autorem wielu prac naukowych.

Odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych.

Zmarł 27 sierpnia 1986 roku.

Za zgodą autorów z "Czuwaj wiaro! – Wielkopolanie w Powstaniu Warszawskim"