Pohl Józef („Kot”)
1927 r.
Pohl Józef (1927-1992) ps. „Kot” – dentysta, żołnierz Armii Krajowej.
Urodził się w Nowym Tomyślu, w rodzinie pracownika administracji leśnej Adama Pohla i Heleny z Jaworskich. Od młodych lat związany z harcerstwem. Szkołę powszechną ukończył w 1938 r. w Sierakowie i podjął naukę w Miejskim Gimnazjum Koedukacyjnym im. H. Święcickiego w Międzychodzie, gdzie jego starszy brat Marceli pełnił funkcję drużynowego 1 DH im. Tadeusza Kościuszki. Mieszkał wraz z rodzicami i braćmi w budynku Nadleśnictwa Sieraków.
Jesienią 1939 r. wysiedlony wraz z rodzicami z dotychczasowego mieszkania, zamieszkał na Winnej Górze w Sierakowie, w domostwie Józefa Kłosowskiego. Stamtąd, mimo braku stosownych zezwoleń przeprowadzili się do Drawska. Uczestniczył w tajnych kompletach i kołach samokształcenia. W lipcu 1943 r. został zaprzysiężony do Armii Krajowej. Pełnił obowiązki łącznika między Drawskiem, Szostakami, Krzyżem i Sierakowem. Uniknął aresztowania.
Po zakończeniu działań wojennych – pracownik administracji terenowej w Drawsku. Następnie powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Od 1950 r. praktykant dentystyczny w Mosinie, a od 1954 r. technik dentystyczny w Spółdzielczości Lekarskiej w Poznaniu. Wieloletni działacz samorządu spółdzielczego. Od 1976 r. na rencie. Odznaczony Medalem Zwycięstwa i Wolności, Krzyżem Armii Krajowej oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Mieszkał w Poznaniu, gdzie zmarł 6 marca 1992 r. w wyniku zatrucia trychinozą. Spoczął w jednym grobie z ojcem na cmentarzu parafialnym przy kościele św. Mikołaja w Mosinie.
Ożeniony z Zofią Manys (*1932). Miał 3 synów: Jerzego, Andrzeja, Piotra i córkę Jolantę.
Opr. JTŁ
Źródła:
1. Z. Szymankiewicz /opr./ W Konspiracji Wielkopolskiej 1939-1945. Poznań 1993, s. 9, 26, 119, 278, 303, 310, 325, 468.
2. Relacja brata – p. Zygmunta Pohla z Mosiny.
3. „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” 9, listopad 2012, s. 107-126.
4. „Spis członków 4 Drużyny Harcerskiej im. Stefana Czarneckiego w Sierakowie” – rękopis autorstwa drużynowego phm. Czesława Korka, poz. 40.
