Śląski Kazimierz Jan           

Śląski Kazimierz Jan (1922-2006) – biuralista z Sierakowa, członek Szarych Szeregów.

Urodzony 21 lipca 1922 r. w Sierakowie-Stadnina, syn koniuszego Franciszka i Petroneli z d. Ogrodowczyk. W momencie wybuchu wojny uczeń gimnazjalny, harcerz 4. DH. im. Stefana Czarneckiego. Zamieszkały w Sierakowie – Stadnina. Wyjątkowo uzdolniony muzycznie i plastycznie.

Podczas okupacji niemieckiej, będąc przymusowo zatrudnionym w rolnictwie u Niemca Rozelipa w Grobi, był aktywnym członkiem sierakowskiego środowiska Szarych Szere­gów. Aresztowany został 8 sierpnia 1944 r. i uwięziony w obozie karnym poznańskiego gestapo w Żabikowie (nr 18 080). Wam wielokrotnie szykanowany przez strażników obozowych. Jak twierdził, przetrwał tylko dzięki doskonałej znajomości języka niemieckiego i wyjątkowej kondycji fizycznej. Zmuszany do wielogodzinnej „kąpieli” w obozowym basenie przeciw pożarowym nie dał się utopić, mimo szczucia go psami. Poddany wielokrotnym przesłuchaniom w Domu Żołnierza, połączonym z dotkliwym biciem. Skazany na wielogodzinną karę karceru, podczas której na jego unieruchomioną głowę kapały pojedyncze krople wody.

Zwolniony w końcu sierpnia 1944 r. , wraz z innymi synami masztalerzy, w wyniku interwencji komendanta Stada Ogierów w Sierakowie mjr Siegfreda von Sidov. Następnie wysłany do kopania umocnień w okolice Płocka.

Po wojnie pozostał w Sierakowie. Zdobył uprawnienia księgowego i podjął pracę w Hucie Szkła „Warta”, po czym sprawował obowiązki księgowego w PGR Linie k. Zębowa. Powrócił do Sierakowa, by tworzyć Spółdzielnię Dziewiarską „Modex”. Ze względu na trwającą latami bezsenność został skierowany na leczenie psychiatryczne. Wynikiem jego było przeniesienie go na rentę inwalidzką. Zaszył się we własnym świecie, nie komunikował się z otoczeniem. Realizował swoje pasje twórcze: rysunek, kaligrafię, grę na skrzypcach i na gitarze, recytację, bardzo liczne lektury. Doskonalił znajomość łaciny, greki i języka francuskiego. Całymi dniami samotnie przebywał w lesie zbierając grzyby lub jagody. Dorabiał sobie wyplatając koszyki i wykonując nieskomplikowane wyroby wikliniarskie. Za młodu realizował się również w sporcie, pełniąc rolę bramkarza w piłkarskiej drużynie „Warty” Sieraków. Zaaprobował przypisywany mu status osoby chorej umysłowo, widząc w nim gwaranta swego azylu. Nie mógł pogodzić się z zaistniałą po wojnie sytuacją polityczną i społeczną.

Zmarł 25 marca 2006 r., przeżywszy lat 84 i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Sierakowie.

Ożeniony był z Zofią Klimowicz. Mieli 3 synów: Zbigniewa (1949), Włodzimierza (1953), Bogdana (1954) i córkę Krystynę (1951).

Opr. JTŁ

Źródła:

1. „Spis członków 4 Drużyny Harcerskiej im. Stefana Czarneckiego w Sierakowie” – rękopis autorstwa drużyno­wego phm. Czesława Korka, poz. 27.

2. Odpis zupełny aktu urodzenia 124/22 USC Sieraków.

3. http://www.straty.pl/index.php/szukaj-w-bazie

4. „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” 4, sierpień-wrzesień 2009, s. 89, 126, 130 i 149.

5. „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” 9, listopad 2012, s. 54.

6. Relacje członków  rodziny.