Urodzona 9 września 1910 w Opolu.
Uczęszczała do Gimnazjum SS Urszulanek w Poznaniu. Następnie, do wybuchu wojny, pracowała jako księgowa w poznańskiej Fabryce Okuć Budowlanych. W 1940 roku wstąpiła do ZWZ, 11 listopada (w rocznicę odzyskania w 1918 roku niepodległości Polski) złożyła przysięgę; przyjął ją por. Czesław Surma. Maria została skierowana do sekcji legalizacyjnej Wielkopolskiego Kierownictwa Związku Odwetu, kierowanej przez ppor. Edwarda Norbeckiego. Z racji zatrudnienia w Urzędzie Pracy jej zadaniem było zdobywanie dokumentów legalizacyjnych, m. in. zaświadczeń o rejestracji i książek pracy.
Aresztowana przez Gestapo 30 kwietnia 1942 roku przeszła ciężkie śledztwo w Domu Żołnierza, była uwięziona w Forcie VII. Wraz z Marią została aresztowana i osadzona w Forcie VII jej matka, która zmarła na tyfus, i siostra Stanisława. We wrześniu 1943 roku wywieziono do obozu w Łodzi dzieci Marii – sześcioletniego Andrzeja i pięcioletnią Ewę. Przeniesione w czerwcu 1944 do obozu w Potulicach k. Nakła doczekały wyzwolenia. Na mocy wyroku Policyjnego Sądu Doraźnego z dnia 28 grudnia 1942 roku Maria została rozstrzelana w publicznej egzekucji zbiorowej w Forcie VII dnia 8 stycznia 1943 roku.