Borowiak Leonard Teodor („Niktowicz”, „Lonek”)
28-09-1924 r.
Borowiak Leonard Teodor ps. „Niktowicz”, „Lonek” – s. Teodora i Gertrudy.
Urodził się 28 września 1924 r. w Sierakowie. Absolwent sierakowskiej szkoły powszechnej. Uczeń Miejskiego Gimnazjum Koedukacyjnego im. Heliodora Święcickiego w Międzychodzie i harcerz 1. DH im. Tadeusza Kościuszki.
Wysiedlony z rodzicami w grudniu 1939 r. do Milanówka. Tam podjął działalność konspiracyjną, przyjmując ps. „Niktowicz” lub „Lonek”. 1 listopada 1941 r. wszedł w skład sekcji bojowej Lecha Michalskiego ps. „Skierski”. Po ukończeniu konspiracyjnego kursu podoficerskiego, w listopadzie 1942 r., awansowany został do stopnia starszego strzelca, a po scaleniu z AK – kaprala[1]. W połowie 1943 r., po reorganizacji 52 plutonu, został przydzielony do pierwszej drużyny m.in. z Andrzejem Spychalskim ps. „Lach”. Wcielony do OS[2] przy 52 plutonie NOW/AK[3] w Milanówku. Jego Oddział Specjalny podlegał bezpośrednim rozkazom Komendy Głównej „Kedywu”. Uczestniczył w odbiorze zrzutów, przerzutach broni i jej konserwacji, ochronie lokali konspiracyjnych i czynnych radiostacji oraz dywersji bieżącej.
Prowadził również działalność wydawniczą i propagandową. Był pomysłodawcą i redaktorem, wychodzącej od sierpnia 1944 r. codziennej konspiracyjnej gazetki informacyjnej „Tu mówi Londyn”, wydawanej w nakładzie 300 egzemplarzy. Prace wydawnicze obok „Niktowicza” wykonywał Janusz Bień ps. „Stadnicki”[4]. Kolportażem zajmowały się dziewczęta z WSK[5].
W połowie grudnia 1944 r. został zatrzymany na ulicy przez patrol policji niemieckiej i wraz z towarzyszącym mu kpr. pchor. Mieczysławem Trząskim ps. „Pantera” odwieziony do więzienia w Grodzisku Mazowieckim. Następnego dnia odtransportowany do Sochaczewa, skąd wysłany do pracy przymusowej. Powrócił po zakończeniu działań wojennych. Losy powojenne nie zostały ustalone.
Jarosław Łożyński
[1] Tadeusz Sowiński „Jedwabna konspiracja”, Warszawa 1988 r., s. 29, 72.
[2] OS – Oddział Specjalny
[3] NOW/AK – Narodowa Organizacja Wojskowa, po scaleniu Armia Krajowa.
[4] Janusz Bień był synem Adama (1899-1998), członka Krajowej Rady Ministrów, jednego z przywódców Polskiego Państwa Podziemnego, sądzonego w „Procesie Szesnastu” w Moskwie.
[5] WSK – Wojskowa Służba Kobiet.
