Minkwitz - Semkło Elżbieta Leokadia z domu Semkło ("Hiacent", "Kalia", "Bettsy")           

Minkwitz-Semkło Elżbieta Leokadia (1921-1989) ps. „Hiacent”, „Kalia” i „Bettsy”, ekspedientka, łączniczka V re­fe­ratu AK i Kedywu KG AK.

Urodzona 20 listopada 1921 r. w Sierakowie. Córka Maksymiliana i Marty Hoffmann. Absolwentka Szkoły Powszechnej w Sierakowie, a następnie Gimnazjum Kupieckiego i Szkoły Handlowej w Poznaniu. Po zakończeniu nauki przyjęła obowiązki ekspedientki i kierowniczki sklepu swych rodziców przy Rynku 3. Wysiedlona została wraz z rodzicami 12 grudnia 1939 r.[1]

Działalność konspiracyjną rozpoczęła w styczniu 1940 r., angażując się w akcję masowego wysyłania paczek żywnościowych do obozów jenieckich, którą kierował ówczesny proboszcz milanowski – ks. Walenty Zasada[2]. Po zaprzysiężeniu, przyjąwszy ps. „Hiacent”, prowadziła akcje wywiadowcze. Od października 1941 r., wraz z Maria Bałdygą i Marią Stępkowską, skierowana została przez por. Józefa Parzyńskiego na szkolenie sanitarne, prowadzone przez ppłka dr Franciszka Grodeckiego. Przyjęła wówczas pseudonim „Kalia”. Prowadziła również kolportaż prasy podziemnej.

W 1942 r., po zmianie ps. na „Bettsy”, przewoziła broń z Warszawy do Grodziska Mazowieckiego i wypełniała służbę łączniczki Kedywu w Milanówku. Równocześnie kontynuowała zadania wywiadowcy. Donosiła paczki osobom aresztowanym i osadzonym w więzieniu w Grodzisku Mazowieckim. Dobra znajomość języków: niemieckiego i angielskiego, niespotykana brawura i odwaga, predysponowały ją do wykonywania zadań najtrudniejszych. Mimo niezłomnej wiary w powodzenie swych poczynań, liczyła się z możliwością aresztowania i jego konsekwencjami. W kieszeni swego płaszcza miała zawsze wszytą śmiertelną dawkę cyjanku.

W 1943 r. została zakwalifikowana na przerzut do Anglii dla przebycia szkolenia dywersyjnego i powrotu do kraju drogą lotniczą. Ze wzgl. jednak na bezpieczeństwo i dotychczasowe działanie domu, przy ul. Wspólnej 4a, w którym stacjonował oddział dywersyjny i zlokalizowana była radiostacja, a nad którym od miesięcy sprawowała opiekę, musiała zrezygnować z tego zadania.

Za jej wybitne zasługi Ministerstwo Obrony Narodowej w Londynie 15 sierpnia 1948 r. nadało jej 4-krotnie Medal Wojska (leg. 42185), a 29 września 1987 r. odznaczona została Krzyżem Armii Krajowej (Londyn – 39534). Przez cały okres swej działalności miała stopień wojskowy „szeregowego z cenzusem”.

RM-2a 1948-Legitymacja OW Londyn-1

29 stycznia 1946 r. w Sierakowie zawarła związek małżeński z kupcem Konradem Semkło (1917-1974), swym przedwojennym narzeczonym, który uniknął wysiedlenia.

Zmarła w Sierakowie 8 lutego 1989 r. i spoczęła na tutejszym cmentarzu.

Miała 3 córki: Marię (ur. 1950), Małgorzatę (1952-1990) i Ewę (1953 -1999).

Jarosław Łożyński

[1] http://www.straty.pl/index.php/szukaj-w-bazie (23.09.2013) podaje, że na liście transportowej 21 str. 18 z obozu przejściowego Poznań Główna, pod datą 28 lutego 1940 r. figuruje również Elisabeth Minkwitz, urodzona 20 listopada 1921 r. Zirke, Kr.Birnbaum, Verkauferin.

[2] ks. Walenty Zasada (1882-1969). Administrator parafii milanowskiej w latach 1936-1940, inicjator założenia cmentarza parafialnego we wrześniu 1939 r. Podharcmistrz, aresztowany przez gestapo w lipcu 1940 r. więzień obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu i Dachau. Po powrocie do Polski był proboszczem w Wołominie, a przez ostatnie lata życia dyrektorem Domu Księży Emerytów w Warszawie.