Lossow - Niemojowski Aleksander (Alik)           

Aleksander Lossow – Niemojowski urodził się 14 stycznia 1910 r. w Boruszynie, k. Czarnkowa, ojciec chrzestny Ewy Drwęskiej.

Zmobilizowany 20 sierpnia 1939 r. jako porucznik rezerwy, był dowódca plutonu w szwadronie ckm 15. pułku ułanów poznańskich. Podczas bitwy pod Kutnem został ciężko ranny. Długo leczony, ze szpitala wyszedł z 80 % inwalidztwem.

Od jesieni 1941 r. działał w konspiracyjnym Stronnictwie Narodowym, Narodowej Organizacji Wojskowej, a następnie AK. Od sierpnia 1942 r. był kierownikiem Wydziału Wojskowego w Zarządzie Okręgu Stołecznego SN, by wiosna 1943 r. objąć stanowisko szefa sztabu Okręgu Stołecznego NOW.

W Powstaniu w stopniu rotmistrza był szefem sztabu Zgrupowania ppłk. Franciszka Rataja „Pawła” (odwodu komendanta Okręgu warszawskiego AK). Ciężko ranny 5 sierpnia na cmentarzu ewangelickim przy ul. Młynarskiej, następnego dnia został rozstrzelany z grupą rannych ze szpitala na Woli. Jego zwłoki zostały przez Niemców spalone.

Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (za udział w kampanii wrześniowej 1939 r. i pośmiertnie rozkazem Dowódcy AK z 9 września 1944 r.).

Za zgodą autorów z „Czuwaj wiaro! – Wielkopolanie w Powstaniu Warszawskim”