Polaszewski Tadeusz           

Urodził się 24 maja 1925 r. w Wójcinie koło Żnina jako piąty syn rolnika Stanisława i Rozalii z Chruściaków. Jego zacni rodzice wychowywali swoje dzieci w duchu religijnym i patriotycznym. Do 1939 roku mieszkał z rodzicami kończąc sześć klas Szkoły Powszechnej w  Szczepanowie. Spokojne życie rodziny przerwała wojna. Już w grudniu 1939 roku Tadeusz wraz z rodzicami i siostrami został wysiedlony do Mińska Mazowieckiego koło Warszawy. Starsi bracia walczyli w wojnie obronnej jako żołnierze Wojska polskiego w wyniku czego dostali się do niewoli.
Pierwsze dni na wysiedleniu rodzina Polaszewskich spędziła w Hucie Mazowieckiej  u państwa Wyszakiewiczów których syn Józef porucznik łączności W.P. był zaangażowany w działalność konspiracyjną w tworzeniu zgrupowania Armii Krajowej  pod kryptonimem „Kamień.”Tadeusz wychowany patriotycznie nawiązał z nim kontakt i brał czynny udział w konspiracji , został skierowany na kurs podchorążych AK. Po skończonym kursie otrzymał przydział do Ośrodka Saperów którego  dowódcą był „legendarny” saper Tadeusz Perzyna ps. „Samotny”.Pod jego dowództwem „Mucha” bierze udział w akcjach dywersyjnych mających za zadanie  niszczenia pociągów i linii komunikacyjnych, torów kolejowych, mostów, linii telefonicznych, rozrzucaniu specjalnych kolcy stalowych niszczących opony samochodowe w czasie jazdy, utrudnianie okupantowi ściągania od rolników tak  .zwanych kontyngentów niszcząc ewidencję skupu. W lipcu 1944 roku razem z  plutonem saperów został zmobilizowany i  włączony do operacji”Burza”.Na szczególną uwagę zasługuje jego udział w opanowaniu w nocy z 30 na 31 lipca 1944 miasta Mińsk Maz..W kilka dni po tak zwanym” wyzwoleniu”zostaje aresztowany i trzymany w areszcie do grudnia 1944 roku. Po wyjściu z aresztu wraca w rodzinne strony do Żnina i   rozpoczyna działalność konspiracyjną w Obwodzie Pałuki 315. Jest współorganizatorem tego Obwodu.  i pełni  funkcję dowódcy placówki „Gniazdo”.Na początku października 1945 r. sierżant podchorąży „Mucha” zostaje aresztowany przez powiatowy urząd bezpieczeństwa w Szubinie. W czasie przewożenia samochodem do PUBP w Mogilnie obezwładnia konwojenta wyskakuje z samochodu i ucieka do lasu i ukrywa się do czasu ujawniania oddziałów AK-owskich t.j. do 15.10.1945 r.

Po wojnie kończy leśnictwo na Uniwersytecie Poznańskim  i w dniu 1 marca 1956r. podejmuje pracę w Przedsiębiorstwie Produkcji Leśnej „Las” pełniąc kolejno funkcję Naczelnego Inżyniera i Z-cy Dyrektora ds. Technicznych .Będąc na zasłużonym odpoczynku swój czas poświęcił na upamiętnianiu leśników- żołnierzy Armii Krajowej. Z wielkim zaangażowaniem zbierał materiały historyczne  i opracowywał biogramy. Niestety śmierć nieubłaganie przerwała jego pracę  i nie zdążył oddać jej do druku. W 1989 r. od powstania Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej został jego członkiem biorąc udział w jego organizowaniu.

Zmarł 18 marca 2006 roku i został pochowany na cmentarzu junikowskim  w Poznaniu. W dniu 26 marca 2006 w kościele św. Michała pożegnała go rodzina, przyjaciele, żołnierze Armii Krajowej i Leśnicy.