Jarochowski Antoni (1898-1944) – leśniczy, powstaniec wielkopolski, żołnierz AK.
Urodzony 18 grudnia 1898 r. w Krzywiniu w powiecie kościańskim. Podczas I Wojny Światowej wcielony do armii niemieckiej. Zatruty gazami bojowymi podczas działań bojowych, został poddany leczeniu w szpitalu polowym. Po odzyskaniu zdrowia uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim, walcząc pod Rydzyną. Członek Związku Powstańców Wielkopolskich. W początkach lat 20-tych ukończył Szkołę Leśną w Margoninie. Pracował w Nadleśnictwach Podanin, Międzychód i Bucharzewo. Od roku 1925 leśniczy w Leśnictwie Lichwin.
Podczas okupacji niemieckiej przeniesiony karnie do leśniczówki Gospódka, gdzie prowadził działalność konspiracyjną i udzielał pomocy żywnościowej najbardziej potrzebującym. Prowadził nasłuch radiowy, uczestniczył w budowie kryjówek i dożywianiu zbiegów z obozów jenieckich, współpracował ze strukturami Polskiego Państwa Podziemnego – Inspektorat AK „Zachód” z siedzibą w Sierakowie. Za swą działalność oraz odmowę współpracy z okupantem w zwalczaniu jednostek partyzanckich na terenie Puszczy Noteckiej, zastrzelony został przez żandarmerię niemiecką 16 sierpnia 1944 r. w zabudowaniach leśniczówki Gospódka przez komendanta żandarmerii z Chrzypska W. – Preissa. Pochowany na miejscu stracenia, a grób jego starannie zamaskowano. Żył 46 lat.
Rodzinę i świadków egzekucji bezzwłocznie aresztowano i pieszo przepędzono do Sierakowa (12 km). Osadzono w miejscowym areszcie przy ul. 8-Stycznia 17, a dnia następnego przewieziono do więzienia w Szamotułach. Po 4 tygodniach zwolniono. Na usilne prośby rodziny wyrażono zgodę na ekshumację. 5 listopada 1944 r. zwłoki jego spoczęły na cmentarzu parafialnym w Sierakowie, jednak pod nieobecność najbliższych. W ekshumacji uczestniczyli, przymuszeni do tego przez żandarmerię niemiecką, sierakowscy harcerze z Szarych Szeregów, zwolnieni uprzednio z obozu w Żabikowie (m.in. Henryk Intek).
Ożeniony z Gertrudą z d. Pujanek (1899-1982).
Imię jego upamiętnione zostało na Pomniku Polskiego Państwa Podziemnego w Poznaniu oraz na tablicy umieszczonej na frontonie domu przy ul. Zamkowej 8 w Sierakowie. Nazwisko jego figuruje również na pomniku „Poległych z Ojczyznę” w Międzychodzie. Miejsce egzekucji otaczane było przez lata należną czcią. Leśnicy sprawowali opiekę nad krzyżem ustawionym w miejscu zbrodni. Z tego miejsca pobrana została ziemia, którą złożono do urn, wraz z aktami erekcyjnymi pomników w Międzychodzie (1962) i Sierakowie (1967). Obecnie na tym miejscu znajduje się obelisk, poświęcony 15 sierpnia 2008 r. z udziałem najbliższej rodziny, przyjaciół oraz reprezentacji leśników i kombatantów. Jest jedynym żołnierzem Armii Krajowej, którego imię nadano ulicy w Sierakowie.
Opr. JTŁ
Źródła:
1. „Międzychodzka Księga Śmierci”, Międzychód 1997, s. 28.
2. „Uczestnictwo Sierakowian w walce przeciwko okupantowi hitlerowskiemu na terenie Ziemi Sierakowskiej”, Sieraków 1980, s. 24-25, 29, 36, 43, 53.
3. Relacje członków rodziny.
4. „W konspiracji wielkopolskiej 1939-1945” Poznań 1992, s. 111, 116-117, 301-303, 307,310, 326-327, 332.
5. Czesław Mierzwicki „Wspomnienia” – kopia rękopisu w posiadaniu Redakcji.
6. „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” 4, sierpień-wrzesień 2009, s. 84, 120, 141-143, 176, 183.
7. „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” 9, listopad 2012, s. 85, 94, 110-111, 120, 128-129-130, 136.