Góźdź Stanisław (Konrad)           

Góźdź Stanisław (1916-1993) ps. „Konrad” – harcerz, urzędnik, żołnierz Armii Krajowej.

Urodził się 1 maja 1916 r. w Kłosowicach. Był synem Feliksa (1886-1947) i Ludwiki Świątek. (1886-1976). Ojciec jego w okresie międzywojennym prowadził w Sierakowie sklep kolonialny i restaurację (Rynek 4), a w latach 1945-1947 sprawował funkcję burmistrza Sierakowa. W roku 1936 ukończył Miejskie Gimnazjum Koedukacyjne im. Heliodora Święcickiego w Międzychodzie. Był aktywnym działaczem harcerskim.
W 1939 r. ukończył szkołę podchorążych rezerwy 57 pułku piechoty w Poznaniu. Nie objęty mobilizacją uszedł na wschód. Po powrocie w 1940 r. skierowany został przez władze hitlerowskie do urzędu katastralnego, gdzie zajmował się bonitacją ziemi.
Od listopada 1940 r. pracował w administracji firmy budowy dróg i mostów „Erich Neugebauer”, mającej siedzibę dyrekcji w Sierakowie. Z rekomendacji Czesława Korka, 7 stycznia 1941 r. został zaprzysiężony do ZWZ przez Stefana Adama Schmidta. Od 1 września 1943 r. w strukturach Inspektoratu Armii Krajowej „Zachód”. W ramach otrzymywanych rozkazów dostarczał narzędzia i materiał na budowę schronów leśnych, przewoził ludzi i pieniądze dla zadań ZWZ/AK (m. in. do Milanówka i Warszawy), gromadził i przewoził informacje, raporty, mapy itp. do Poznania. Organizował sabotaż poprzez wysyłanie niekompletnych dostaw na wschód.
Aresztowany został o godz. 6.oo rano 8 sierpnia 1944 r. w domu w Sierakowie (Poznańska 63) przez żandarmerię. Następnie przebywał w areszcie w Międzychodzie i w siedzibie gestapo – Domu Żołnierza w Poznaniu, po czym w obozie śledczym poznańskiego gestapo w Żabikowie (nr 18087). 19 października 1944 r. wywieziony do KL Gross Rosen jako więzień nr 82 813, a następnie przetransportowany do Aslau, Bunzlau, oraz K.L. Buchenwald Dora (w Górach Herz) jako więzień nr 119.541, gdzie w podziemnych fabrykach koło Nordhausen prowadzona była produkcji pocisków V-2. Wyzwolony przez armię amerykańską 12 kwietnia 1945 r. podczas ewakuacji obozu.
W październiku 1945 r. powrócił do Sierakowa, obejmując kierownictwo cegielni w Kłosowicach, potem objął stanowisko prezesa Gminnej Spółdzielni w Sierakowie. Od 1960 r. dyrektor Międzychodzkich Zakładów Ceramiki Budowlanej. W latach 1966-72 kierownik Wydziału Finansowego Powiatowej Rady Narodowej w Międzychodzie, a od 1977 r. prezes Gminnej Spółdzielni w Chrzypsku Wielkim.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska, odznaką „Zasłużonego Działacza Ruchu Spółdzielczego”.
Zmarł 8 marca 1993 r. w szpitalu w Międzychodzie. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Sierakowie.
Żonaty z Aleksandrą Jarochowską (*1927) – córką Antoniego.
Dzieci: Antoni (*1949), Anna (*1951), Przemysław (*1958).  

Opr. JTŁ

Źródła:
1.     „Uczestnictwo Sierakowian w walce przeciwko okupantowi hitlerowskiemu na terenie Ziemi Sierakowskiej”, Sieraków 1980, s. 29, 39, 46.
2. Relacje członków rodziny i zasoby archiwum „Sierakowskich Zeszytów Historycznych”.
3. „Polskie Państwo Podziemne w Wielkopolsce 1939-1945”, t. II, s. 84.
4. „W konspiracji wielkopolskiej…” opr. Zenon Szymankiewicz s. 39, 42, 90-91, 310, 330, 332, 338, 434, 460.
5. „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” 4, sierpień-wrzesień 2009, s. 90, 112-120.
6. „Sierakowskie Zeszyty Historyczne” 9, listopad 2012, s. 12-20, 39, 55, 116, 158-159.
7. Muzeum Martyrologiczne w Żabikowie.